شغل کاردرمانی
کاپیتان کشتی
دی ۲۵, ۱۳۹۶
شغل کارشناسی آمار
دی ۲۵, ۱۳۹۶
شغل کاردرمانی:
به بررس و ارزیابی توانایی‌های معلولان و درمان و آموزش آنها کاردرمانی می‌گویند. شغل کاردرمانی شبیه پرستاری است.
کاردرمانگر کیست؟
«کاردرمانگر» کسی است که به افرادی که از لحاظ ذهنی، فیزیکی، رشدی یا روانی ناتوانی دارند، کمک می‌کند تا عملکرد دستگاه حرکتی و قدرت تفکر و نتیجه گیری شان را بالا ببرند و بتوانند زندگی مستقل، سازنده و لذت بخش داشته باشند. معلولیت این افراد ممکن است بر اثر سکته‌های مغزی، بیماری‌های مختلف، حوادث، تصادفات، جنگ، عقب ماندگی‌های مادرزادی و … ایجاد شده باشد.
ویژگی‌های کاردرمانگر:
صبور و باانگیزه است: کاردرمانگر با معلولان سروکار دارد و ممکن است بارها و بارها در درمان آنها شکست بخورد. پس باید صبور باشد و احساس ناامیدی نکند.
روابط عمومی قوی دارد: کاردرمانگر برای ایجاد اعتماد در بیماران به شکیبایی و روابط عمومی قوی نیاز دارد.
مبتکر وخلاق است: ابتکار و خلاقیت در مطابقت دادن فعالیت‌ها با نیازهای بیماران بسیار کمک کننده است.
توانایی جسمی و روحی خوبی دارد: بسیار مهم است که کاردرمانگر به انسان ها و کمک کردن به آنها علاقه‌مند باشد و بتواند با مهربانی و دلسوزی با آنها برخورد کند. همچنین از آنجا که بخشی از کار درمان افراد ناتوان یا معلول نیازمند حرکات بدنی است، باید توان جسمی خوبی نیز داشته باشد.
ورود به شغل کاردرمانی:
حداقل مدرک لازم برای ورود به این شغل، کارشناسی است. البته امکان ادامه تحصیل تا مقطع دکترا وجود دارد.
هر سال بیمارستان‌ها، کلینیک‌های توان بخشی سازمان بهزیستی کشور و هلال احمر برای جذب دانش‌آموختگان کاردرمانی اعلام نیاز می‌کنند. شما در صورت علاقه‌مندی، می‌توانید برای استخدام به این مراکز مراجعه کنید.
حتما بخوانید : معرفی سایر مشاغل| پلیمر
پیشرفت شغلی:
بالا رفتن سطح تحصیلات در مراکز دولتی، به ارتقای شغلی شما کمک می‌کند. همچنین باید اطلاعات خود را به روز نگه دارید
و دربارۀ رویکردهای جدید درمانی در داخل و خارج از کشور اطلاعات کسب کنید. به همین خاطر لازم است تسلط کافی به زبان انگلیسی داشته باشید. می‌توانید با گرفتن مجوز از وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، و سازمان بهزیستی اقدام به تاسیس کلینیک خصوصی شبانه روزی کنید. البته این امر با ذاشتن مابقه کار و امکانات مالی میسر است.
فضای شغلی:
کاردرمانگرها می‌توانند در بهزیستی، بیمارستان‌های توان بخشی و روانی، درمانگاه‌ها، سرای سالمندان، مراکز نگه‌داری
عقب مانده‌های ذهنی و مراکز کار درمانی مشغول به کار شوند.
این افراد در محیط کار خود به ابزار و وسایل خاصی نیاز دارند. در مراکز توان بخشی مجهز، کاردرمانگرها ممکن است در سالن‌های بزرگ مجهز به ماشین‌ها و وسایلی کار کنند که سر و صدای زیادی تولید می‌کنند. کاردرمانگرها با متخصصان اعصاب و روان، روان پزشکان، متخصصان ارتوپدی و گفتاردرمانگرها در ارتباط‌اند.
وظایف و مسئولیت‌ها:
معالجه اختلالات روانی و جسمانی
تدوین یک برنامه جامع درمانی با تسلط کافی بر علوم مختلف شامل فیزیولوژی، آناتومی و روان‌شناسی
آموزش انوع کارها مانند استفاده از رایانه، لباس پوشیدن، آشپزی و غذا خوردن به بیماران
آموزش حرکات تعادلی و تمرین با آنها برای استفاده از دست، چشم، پا و …
استفاده از نرم افزارهای رایانه‌ای برای پیشرفت بیماران در تصمیم گیری، نتیجه گیری انتزاعی، حل مسائل، حافظه، مرتب سازی و هماهنگی
آموزش استفاده از وسایل کمک حرکتی به بیمارانی که ناتوانی جسمی دائمی دارند مثل صندلی چرخ دار، وسایل کمکی برای غذا خوردن، لباس پوشیدن و ….
آموزش نحوۀ زندگی عمومی و اجتماعی به بیماران روانی و عقب مانده‌های ذهنی مواردی چون برنامه‌ریزی زمان، بودجه بندی، خرید و استفاده از وسایل نقلیه عمومی
کار با معتادان مواد مخدر و بیماران افسرده و مضطرب.
مطلوبیت‌های شغل کاردرمانی:
آینده کاری این شغل خوب و روشن است. از آنجا که تعداد کاردرمانگران در جامعه ما کم است هر ساله بیمارستان‌ها و مراکز توان بخشی برای استخدام آنها اعلام نیاز می‌کنند. شغل کاردرمانگری تعاملات اجتماعی گسترده‌ای دارد و اگر فرد پویا و خلاق باشد، می‌تواند در آن پیشرفت خوبی داشته باشد. خلاقیت و ابتکار باعث تقویت مهارت‌ها و توانایی‌های ذهنی کاردرمانگران می‌شود.
محدودیت‌های شغل کاردرمانی:
این شغل ممکن است برای بعضی افراد بسیار خسته کننده باشد؛ زیرا کاردرمانگران در بیشتر ساعت‌های کاری باید سرپا بایستند. درمانگرانی که در منازل با بیماران کار می‌کنند، لازم است دائما از محلی به محل دیگر حرکت کنند. کاردرمانگرها در معرض خطرهایی مانند کمر درد بر اثر جابه جایی بیماران و وسایل نیز هستند و ممکن است به مرور دچار فرسودگی جسمی و روحی شوند.
اهمیت شغلی:
خوب است بدانید که تا سه درصد کودکان ایرانی با مشکل حرکتی به دنیا می‌آیند! کودکانی که حتی در سه یا چهار سالگی نیز نمی‌توانند سینه خیز یا چهار دست و پا راه بروند. به کمک کاردرمانی، کودکان معلول به جای آنکه در تمام طول زندگی، افرادی ناتوان و وابسته باشند، می‌توانند به استقلال برسند و در آینده به بزرگ‌سالانی تبدیل شوند که به خوبی با معلولیت و محیطشان کنار می‌آیند. کاردرمانی علاوه بر اینها می‌تواند روشی برای تطبیق با محیط پیدا کند و ارتباط متقابل فرد و محیط را آسان سازد. به این ترتیب، هر کسی که توانایی عملکردی او آسیب دیده یا دچار معلولیت شده باشد، زندگی بهتری خواهد داشت.
منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر:
برای کسب اطلاعات بیشتر بهتراست به طور مستقیم به کاردرمانگرهایی که در مراکز درمانی مظقه شما کار می‌کنند، مراجعه کنید.
منبع: فرهنگنامه مشاغل
