به ایفای نقش در تئاتر، سینما و تلویزیون (بازیگری) می گویند. نقشها دربرگیرنده کنشها و واکنشها، ژستها، تغییر حالتهای چهره، تغییر رفتار، تغییر لحن و … است. شغل بازیگری
«بازیگر» )هنرپیشه( به کی گفته می شود که در قالب شخصیتی که نویسنده خلق کرده است، به ایفای نقش می پردازد.
با استعداد وخلاق است: او باید در قالب آدم هایی جز خود ظاهر شود و برای اینها نیازمند استعداد و خلاقیت است. انعطافپذیر است: بازیگران باید بتوانند به عمق شخصیتی که قرار است نقش آن را بازی کنند، فرو روند و شخصیت، رفتارها و ویژگیهای خاص او را به نمایش بگذارند.
اعتماد به نفس بالایی دارد: اوباید بتواند درحضور تعدادزیادی تماشاگر و شخصیتهای مهم ملی و بین المللی نقش خود را به بهترین نحو اجرا کند. در کنترل تغییرات توانمند است: گاهی در حین اجرا در حضور صدها تماشاگر، اتفاقات پیش بینی نشده ای می افتد که لازم است بازیگر آنها را کنترل کند و به کار خود ادامه بدهد. همچنین بازیگران باید قادر باشند زندگی خصوصی و کاری شان را از هم جدا کنند.
صبور است: بازیگران باید در صورت نیاز بارها و بارها یک صحنه را تکرار کنند تا در نهایت به نتیجه مطلوب کارگردان برسند.
آموزش رسمی بازیگری در هنرستان ها و دانشگاه ها ارائه می شود. با این حال، افراد علاقه مند می توانند در آموزشگاه های آزاد نیز به کسب مهارت های لازم بپردازند و مدرک بازیگری را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کنند. بسیاری از این هنرجویان را استادان این مراکز به کارگردانان و تهیه کنندگان معرفی می کنند. آن ها معمولا در شرو ع برای کسب تجربه و شهرت از نقش های کوچکتر شروع میکنند و هنگامی که تجربه و مهارت کافی پیدا کردند، ممکن است به بازیگران نقش مکمل تبدیل شوند.
اگر هنرجویان این حرفه را به طور جدی دنبال کنند، شهرت و محبوبیت زیادی کسب میکنند و به ستاره های سینما و تئاتر تبدیل می شوند. برخی از هنرپیشه ها با گذشت زمان به حیطه های دیگری چون کارگردانی وارد می شوند. هنرپیشه ها گاه به جای شخصیت های کارتونی یا افراد در آگهی های تلویزیونی نیز حرف می زند. هنرپیشگان امروزی گاهی در بازی های رایانه ای هم نقشی را به عهده می گیرند. اینکار با ثبت حرکات و صدای آن ها و بازسازی رایانه ای داده های به دست آمده صورت می گیرد.
بازیگری از جمله مشاغلی است که پیشرفت در آن از یک سو به استعداد و توانایی های ذاتی انسان و از سوی دیگر به دانش و مهارت های کسب شده بستگی دارد. بنابراین، بازیگر برای ارتقاء در این شغل باید دانش و مهارت های خود را تا حدممکن افزایش دهد. او هرچقدر بیشتر تمرین کند، فیلم های خوب ببیند، کتاب های مرتبط مطالعه کند، در جامعه حضور داشته باشد و با قشرهای مختلف مردم و مخصوصا نقشی که باید ایفا کند ارتباط نزدیکتری داشته باشد، سریع تر پیشرفت می کند.
برای آن دسته از بازیگران که در فیلم ها یا سریال ها بازی میکنند، ممکن است مکانهای مختلف با شرایط متفاوت و گاه نامناسب و سختی وجود داشته باشد. آن ها باید بتوانند ساعت های زیادی کار کرده، گاه چند شبانه روز بی خوابی را تحمل کنند. گاهی لازم است بازیگر برای ایفای یک نقش با مشاغل مختلف آشنا شود و حتی تحت آموزش غواصی، سوارکاری و … قرار گیرد. گاه بازیگران برای ایفای یک نقش وزن خود را تغییر میدهند. بازیگران تئاتر نیز روی صحنه تئاتر و به صورت زنده ایفای نقش میکنند. آن ما علاوه بر موارد گفته شده باید هر روز سر موعد برای اجرا حاضر شوند و حتی بیمار شدن هم مانع اجرای آن ها نمی شود. تعامل شغلی بازیگران بیشتر با عوامل صحنه مانند کارگردان ، منشی صحنه و چهره پرداز است. آن ها در تمرین های خود با سایر بازیگران هم تعامل خوبی دارند.
حفظ کردن متن فیلم نامه یا نمایشنامه
تحقیق در مورد نقثی که به او داده شده است و برقراری ارتباط با آن نقش
حضور به موقع در جلسات تمرین
همکاری کامل با کارگردان و گروه فیلم برداری تا پایان یک پروژه کاری.
فراموش نکنید که یک بازیگر موفق کسی است که بتواند با مردم ارتباط خوبی داشته باشد و طرف داران خود را حفظ کند. در غیر این صورت، خیلی زود از دنیای بازیگری کنار گذاشته می شود.
میل به دیده شدن از آرزوهای بزرگ بشر به حساب میآید و یکی از راه های رسیدن به آن بازیگری است؟ چرا که معروف ترین اشخامص در دنیای امروز بازیگران هستند. حرفۀ بازیگری حرفه ای بسیار جالب توجه و هیجان انگیز است. اگر بازیگران شهرت لازم را پیدا کنند، درآمد آن ها بالا می رود و از امکانات اجتماعی و فرهنگی مناسبی برخوردار میشود.
عدهای از بازیگران معتقدند که نگاه جامعه نسبت به حرفه ا بازیگری نگاه خوبی نیست. این نگاه در مورد بازیگران زن تیزبینانه تراست. تجربه ثابت کرده است که شغل بازیگری شغل خطرناکی برای تشکیل و استحکام خانواده است و حتی عدهای از این شغل به عنوان مانعی بر سر راه ازدواج نام می برند. بازیگران همیشه زیر ذرهبین هستند و زندگی خصوصیشان تحت تاثیر این موضوع قرار دارد.
شغل بازیگری می تواند بسیار پردغدغه باشد. یکی از مشکلات بازیگری در ایران به دستمزد و بیمه و امکانات رفاهی مربوط می شود و به همین سبب بازیگری شغل اصلی بسیاری از بازیگران سینما نیست. این افراد معمولا در دوره هایی به سبب بیکاری و نداشتن درآمد، مجبور به کار در حوزه ها و شغلهای دیگری می شوند. به طور کلی، وارد شدن به حیطه بازیگری کار دشواری است و شاید سال ها طول بکشد تا فرد در دنیای بازیگران جایگاه خوبی کسب کند.
بسیاری از جامعه شناسان و روان شناسان بر اهمیت آموزش غیرمستقیم و بالا بردن فرهنگ جامعه از طریق صدا و تصریر و ابزارهای مرتبط با آن تاکید میکنند. بازیگران در شکل گیری این آموزش و ارتقای سطح فرهنگ هر جامعه نقش موثری دارند.
همچنین، به دلیل افزایش روزافزون تعداد سالن های تئاتر و شرکت های تولید فیلم و سریال و استقبال زیاد مردم از آن ها، این شغل هر روز اهمیت بیشتری پیدا می کند. در صورت نبودن شغل بازیگری، سینما و تئاتر و تلویزیون ماهیت اصلی خود را از دست می دهند و قسمت بزرگی از سرگرمیهای مردم از بین میرود. بنابراین، دلیل اهمیت این شغل از یک سو تاثیرات فرهنگی آن بر جامعه و افراد و از سوی دیگر جنبۀ تفریحی آن است.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با مراجعه به کلاس های آموزش بازیگری، دانشکده« سینما تئاتر» دانشگاه تهران، دانشکده صدا و سیما و دیگر دانشکدههای بازیگری و با افرادی که در این حرفه مشغول به کارند، صحبت کنید.
منبع: فرهنگنامه مشاغل